‘In een veilige en vertrouwde omgeving kinderen opvang bieden en hen de juiste begeleiding geven, zodat zij zich ten volle kunnen ontwikkelen.’

In mijn zin begin ik met een veilige en vertrouwde omgeving. Waarom? Omdat ik geloof dat een kind zich eerder (verder) zal ontwikkelen als het zich veilig en vertrouwd voelt. Als wij ons op ons gemak voelen, zullen wij ook eerder gaan praten en verschillende dingen ondernemen. Ik geloof dat dit ook zeker zo werkt met kinderen.

Ieder kind is uniek en anders, geen één kind is hetzelfde. Elk kind heeft een andere begeleiding nodig.

Terwijl het ene kind introvert en/of passief is, is het andere kind extrovert en/of actief. Een verlegen kind zal waarschijnlijk goed alleen kunnen spelen, maar heeft stimulatie nodig in het praten en het samenspelen, terwijl het andere kind juist goed met andere kinderen praat en speelt en soms misschien hierin geremd moet worden en gestimuleerd moet worden om zichzelf ook te kunnen vermaken. Het zou hierin niet werken om beide kinderen dezelfde begeleiding te geven, omdat ze allebei iets anders moeten leren.

Door te stimuleren in wat het individuele kind nodig heeft, zal elk kind verder komen in zijn of haar ontwikkeling en dit allemaal in hun eigen tempo. Dit zal zich niet alleen uiten in wat het kind allemaal zelf kan (wat ook heel goed is!), maar ook in hoe het omgaat en samenspeelt met de andere kinderen. De kinderen kunnen zo van elkaar leren en in het sociale aspect verder ontwikkelen.